Ομιλία του εκπροσώπου της Ομάδας Πρωτοβουλίας στην εκδήλωση της 10/04/2013

Επειδή μερικές τοπικές εφημερίδες των Ιωαννίνων, αναφερόμενες στην ομιλία του εκπροσώπου της Ομάδας Πρωτοβουλίας Βοστινιώτη (Τσούνη) Παναγιώτη που έλαβε μέρος στην εκδήλωση της 10/04/2013 παραποίησαν το περιεχόμενο της ομιλίας του, παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο.

Αγαπητοί φίλοι, συμπατριώτες,

Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας εκφράζω τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη προς όλους εσάς που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα μας. Πολλά ευχαριστώ και σε όλους εκείνους τους μεμονωμένους ακτιβιστές και θεσμικούς φορείς που βοήθησαν. Τέλος είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες προς την ΠΣΕ, για τη συμπαράσταση της, όπως εκφράστηκε και στην επιστολή που μόλις διαβάσαμε!

Όπως βλέπετε και από τη σύνθεση των ομιλητών, η Ο.Π. κατάφερε να συσπειρώσει ανθρώπους, από ένα ευρύτατο μέτωπο ακτιβιστών, που για το συγκεκριμένο τουλάχιστον ζήτημα βγήκανε από τα ιδεολογικά τους χαρακώματα, γιατί κατάλαβαν ότι το ζήτημα της ΕΟΖ είναι βαθύτατα πολιτικό, και αφορά τη μοίρα και την αξιοπρέπεια όχι μόνο της δική μας περιοχής αλλά και όλης της Ελλάδας. Είναι ζήτημα εθνικό! Γράφαμε παλαιότερα σε μια ανακοίνωση: "Ξέρουμε ότι η δημιουργία της πρώτης Εδικής Οικονομικής Ζώνης στο Πωγώνι, δεν θα είναι η τελευταία. Κομμάτι-κομμάτι θα επεκταθεί ο «θεσμός» και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ως εκ τούτου η ευθύνη των Πωγωνισίων είναι τεράστια απέναντι και σε όλη τη χώρα. Δεν θέλουμε το Πωγώνι, το Καλπάκι, να αμαυρώσει την ιστορία του και να μετατραπεί σε κερκόπορτα με ότι αυτό συνεπάγεται για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας!" Δεν μας διαφεύγει βέβαια ότι το ζήτημα της ΕΟΖ είναι και  βαθύτατα ταξικό.  Στην ΕΟΖ είναι συμπυκνωμένη όλη η νέα φιλοσοφία των σχέσεων Κεφαλαίου και Κράτους. Τι σημαίνει ΕΟΖ μπορούμε να το περιγράψουμε με πέντε μόνο γραμμές. Όπως ακριβώς μια σκηνή ενός θεατρικού έργου.

Ο επενδυτής (το κεφάλαιο), στο ίδιο τραπέζι με τον υπουργό (το κράτος).

Μπροστά τους ανοιχτός ο χάρτης της Ελλάδος. Ο επενδυτής απαιτεί τόπο, χώρο, ζωτικό χώρο για να χρησιμοποιήσουμε και γερμανική ορολογία. Διαλέγει ας πούμε στο Πωγωνι, μια περιοχή μερικών εκατοντάδων η ακόμη χιλιάδων στρεμμάτων. Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει, εκτάσεις του Δημοσίου, εκτάσεις που ανήκουν στο Δήμο, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει και ιδιωτικές εκτάσεις καθώς και εκτάσεις της Εκκλησίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον επενδυτή όπως καταλαβαίνουμε είναι οι ιδιωτικές εκτάσεις. Εδώ επεμβαίνει ο υπουργός, για να τον καθησυχάσει. Ο υπουργός (το κράτος) γίνεται ο πιο αποτελεσματικός κτηματομεσίτης! Το κράτος σε ρόλο κτηματομεσίτη! Καλεί τους ιθαγενείς, όλους τους ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων, και δασικών εκτάσεων, εντός ενός χρονικού διαστήματος, να προσκομίσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας, για τα κτήματα αυτά. Όσοι δεν έχουν τίτλους χάνουνε τα κτήματά τους. Ακολουθεί υποχρεωτική απαλλοτρίωση. Ακολούθως την έκταση αυτήν την «πασάρει» στον επενδυτή. Έχουμε απαλλοτρίωση ιδιωτικών εκτάσεων, όχι για να φτιαχτεί ένα έργο κοινής ωφέλειας (δρόμος γήπεδο, σχολείο, νοσοκομείο), αλλά  για να χαριστεί σε έναν τρίτο, στον επενδυτή, που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ξένος. Όπως ακριβώς συνέβη πριν μερικούς αιώνες με τους αποικιοκράτες της Αφρικής.

Ο υπουργός μας (το κράτος), δεν του προσφέρει μόνον «γη και ύδωρ». Του προσφέρει και δωρεάν εργατική δύναμη που είναι ως γνωστόν η μοναδική πηγή υπεραξίας. Γνωστά αυτά. Η δημιουργία των Κέντρων Κράτησης  αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν. Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί και το Κέντρο Κράτησης της Κακαβιάς και όχι όπως μας λένε ότι θα λύσουν κατά αυτόν τον τρόπο το μεταναστευτικό. Κι αν ακόμη διπλασιάσουν τον αριθμό των στρατοπέδων οι κρατούμενοι σ αυτά τα κέντρα θα φτάσουν το πολύ τις 10000. Εδώ έχουμε πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες. Οι υπόλοιποι τι θα είναι, εργατική εφεδρεία εντός του Ελλαδικού χώρου;

Η απληστία όμως του επενδυτή δεν σταματάει εδώ. Θέτει κι άλλους όρους. Ζητάει και φορολογικές απαλλαγές. Και τις παίρνει. Θέτει ακόμη έναν όρο. Στον ζωτικό χώρο της ΕΟΖ δεν θα πατάει το πόδι της καμία επιθεώρηση εργασίας, καμία διοικητική αρχή! Και το παίρνει κι αυτό. Όπως βλέπουμε όρους μόνο οι επενδυτές θέτουν. Κανείς άλλος και ο νοών νοειτο. Εδώ θα ρωτήσει κάποιος. Τι όφελος θα έχει η πατρίδα μας από όλη αυτήν την υπόθεση. Τι όφελος θα έχει το Πωγώνι; Κανένα απολύτως. Ζητήσαμε από τους αρμοδίους του Δήμου, να μας πούνε πως προέκυψε στα καλά καθούμενα, από το πουθενά, το ζήτημα της ΕΟΖ Πωγωνίου. Καμία απάντηση.

Θα μιλήσουμε παρακάτω για τον κίνδυνο των τοξικών.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι πιο επικίνδυνα είναι τα τοξικά τους επιχειρήματα που με αυτά θέλουν να δηλητηριάσουν τη λογική και τη νοημοσύνη μας. Ας δούμε μερικά τέτοια τοξικά επιχειρήματα.

Λένε ορισμένοι ότι αν φιαχτει το Κέντρο της Κακαβιάς θα ενισχυθεί η ασφάλεια της περιοχής: Λες και το Κέντρο Κράτησης θα λειτουργεί σαν μαγνήτης, σαν πόλος έλξης και οι μετανάστες, «της γης οι κολασμένοι», θα περιφέρονται έξω από τα συρματοπλέγματα, και εκεί θα συλλαμβάνονται αμέσως... για να μπούνε μέσα... στο Κέντρο Κράτησης Τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε μια παρατραβηγμένη ευαισθησία εκ μέρους του Δήμου, στο ζήτημα της ασφάλειας των ακριτικών χωριών του Πωγωνίου! Υποψιάζονται ίσως ότι  αυτοί που κάνουν τις κλοπές στα σπίτια του ακριτικού Πωγωνιου είναι οι άνθρωποι που ήρθαν από το Μπανγκλαντές. Αυτούς υποψιάζονται, κανέναν άλλο Προφανώς προετοιμάζουν το έδαφος για τις  τελικές αποφάσεις του υπουργείου, για το Κέντρο Κράτησης της Κακαβιάς. Αυτό το σκοπό έχει και η επίσκεψη του κ. Καψάλη στην Αθήνα. Εμείς πιστεύουμε ότι το Κέντρο Κράτησης θα αποτελεί μόνιμη πηγή εντάσεως στην περιοχή μας. Τα τελευταία γεγονότα στην Αμυγδαλέα, καθώς και στο Κέντρο της Κορίνθου, αυτό μαρτυρούν.

Αφήσαμε για το τέλος το επιχείρημα εκείνο που αναφέρεται στο ζήτημα των θέσεων εργασίας, που θα δώσει λένε ανάπτυξη στην περιοχή. Η εμπειρία των άλλων ΕΟΖ δείχνει ότι σε καμιά ΕΟΖ δεν χρησιμοποιούν πουθενά ντόπιους. Οι ντόπιοι δεν πρέπει να ξέρουν τι γίνεται μέσα στα οικόπεδα της ΕΟΖ. Ειδικά εδώ, που αν θα αποθηκεύσουν τοξικά, μόνο μετανάστες θα χρησιμοποιήσουν και αυτό για έναν απλό λόγο. Όσοι δουλέψουν στα τοξικά, είναι σίγουρο ότι θα εκτεθούν σε ακτινοβολίες. Θα δουλέψουν ένα χρόνο το πολύ και ύστερα θα τους στέλνουν αεροπορικώς για να πεθάνουν στην πατρίδα τους. Αυτό μερικοί  το ονομάζουν φιλανθρωπία!
Αλλά ας έρθουμε στο ζήτημα της ανάπτυξης! Αν μαθευτεί ότι εδώ είναι αποθηκευμένα τοξικά, και θα διαδοθεί σίγουρα από τους ανταγωνιστές του Πωγωνίου, δεν θα πλησιάζει εδώ άνθρωπος ούτε και σαν τουρίστας. Δεν θα αγοράζει κανένας ούτε ένα κιλό μέλι, ούτε ένα γάλα, ούτε ένα μπουκάλι κρασί όταν θα ξέρουν ότι προέρχεται από μια μολυσμένη περιοχή. Για πια ανάπτυξη μιλάνε;

Εκτός αν ανάπτυξη εννοούν τα έσοδα από τα σάντουιτς και τους καφέδες που θα παίρνουν οι κρατούμενοι του Κέντρου Κράτησης. Τελειονοντας πρέπει να πούμε και για την απαράδεκτη συμπεριφορά των αρμοδίων του Δήμου Πωγωνίου απέναντι στην Πανηπειρωτική. Την κατηγορούν ότι αναμειγνύεται στα «εσωτερικά» της Ηπείρου, επειδή από την πρώτη στιγμή, τάχθηκε κάθετα ενάντια στην ΕΟΖ Πωγωνίου! Την αγωνία των ξενιτεμένων μας για την μοίρα, των προγονικών τους εδαφών την θεωρούν επέμβαση. Την ανάμειξη της Τρόικας στα εσωτερικά της Ελλάδας και ειδικά στο ζήτημα της ΕΟΖ οι κύριοι αυτοί δεν τη θεωρούν επέμβαση. Οι αρμόδιοι του Δήμου μια μόνο αγωνία αναγνωρίζουν: εκείνη των επενδυτών! Την αγωνία των Πωγωνισίων, την αγωνία των Ηπειρωτών και όχι μόνο, δεν την υπολογίζουν. Η σημερινή μας συγκέντρωση τους αποδεικνύει ότι κάνουν μεγάλο λάθος. Ευχαριστώ.